Tertemizdi sanki dünya gözlerimi açtığım anda
Hiç düşünmeden inandım masal tadında yarınlara
Yalanlar ortasında kaldı tüm çocukluk anılarım
Çizgi romanlar dışında bir kahraman bulamadım
Toz pembe olsaydı keşke tüm yalanlarım
Hep sorular sordum ama cevaplarını alamadım
Hep yalan söylenmiş hep yalan
“güzel olacak bir gün herşey” dese
Ben inanırım belki de bu yalana
Ben de alışırım gözlerimi kapamaya
Bir yol görünse uzaklarda ışıklar altında son bulan
Melekler alsa beni götürse karanlığa teslim olmadan
İşkence gördü asfaltlar,çatlaklarına kan doldu
Yıkıntılar arasında kaç çocuğun hayalleri kayboldu?
İnsan neden kendini unuttu,neden kendinden oldu?
Hangi yolda kaç kişi bir hiç uğruna canından oldu?
Hep yalan söylenmiş,hep yalan
Ayrılanlar hiç kavuşmadı,dinlediğim masaller hiç gerçek olmadı
Kimsa sandığım kadar masum olmadı,savaş durmadı ölüm azalmadı